Dziś jest w miarę jasne, że coaching ma sporą rolę do odegrania na różnych istotnych odcinkach. Należy jednak pochylić się teraz nad tym, kto w gruncie rzeczy powinien się coachingiem zajmować i jakie cechy powinni mieć ludzie, którym inne osoby powierzą swoją aktywność na gruncie zawodowym i nie tylko? Szkolenia realizowane z wykorzystaniem technik coachingowych powinny być podporządkowane pewnym prawidłom, a kluczem do tego jest ich powierzanie trenerom z odpowiednim warsztatem zawodowym. Nie może się tym zająć człowiek „z ulicy”, ponieważ odpowiedzialność, która na nim ciąży jest zasadnicza. Dobry coach ma na koncie wiele kursów i warsztatów i sam systematycznie dąży do tego, aby się zawodowo rozwijać – inaczej nie byłby w stanie właściwie wypełniać swoich zadań. Dobry coach musi być otwarty na wiedzę i umiejętności. Musi być otwarty na ludzi, ponieważ praca z nimi i utrzymywanie naprawdę intensywnych relacji czasami z wieloma osobami w krótkim czasie jest jedną z głównych cech tej profesji. Jeśli więc ktoś jest z natury cichy i introwertyczny, jeśli ma problem z nawiązywaniem relacji, trudno będzie mu zrobić karierę w charakterze trenera osobistego. Niezbędna jest pewna doza charyzmy, która w pewnych sytuacjach staje się jednym z motorów napędowych dla ludzi realizujących się w coachingu. Istnieje pewna specyficzna kategoria trenerów, których zalicza się do grona mówców motywacyjnych. Co robi mówca? Przede wszystkim dociera ze swoim przekazem do odbiorców i ma ich tym samym skłonić do określonego działania czy do zmiany myślenia.
Taka aktywność bywa jednak krytykowana i nie każdy ma o niej dobre zdanie. Zawód, w którym nie brakuje kontrowersji Pewne kontrowersje, które od lat wywołuje coaching czy mówcy motywacyjni wynikają z tego, że nie dla wszystkich takie działania są czytelne i w ich oczach efektywne. Nazbyt często trenerów postrzega się przede wszystkim jako ludzi, którzy potrafią ładnie mówić i przekonać słuchaczy, że naprawdę mają pojęcie o danym temacie. Zarzuca się coachingowcom stosowanie technik manipulacji, aby osiągnąć określone cele. Bywa, że jest w tym sporo prawdy, ponieważ nie tak łatwo jest nakłonić kogoś, by zmienił swój schemat postępowania – a często celem treningów jest właśnie to. Nie należy jednak sądzić, że zawód coacha nie ma powiązania z zasadami etycznymi, albowiem każda profesja musi mieć swoją etykę. W przypadku trenerów rzecz jasna nie jest inaczej. Uczciwe podejście do wykonywanej pracy sprawi, że trenerzy mogą liczyć na pozytywny odbiór wśród swoich klientów. Coaching musi wykazywać konkretne efekty, ponieważ jedynie wówczas będzie darzony szacunkiem, a trener będzie postrzegany jako doskonały specjalista w swojej dziedzinie, a nie sprytny demagog. Pewnym problemem w zawodzie trenera osobistego jest to, o czym już wspomniano, a więc nadreprezentacja w nim osób jedynie żerujących na terminie coachingu.
Im mniej będzie ich na rynku, tym lepiej dla całej dziedziny – de facto fascynującej i pełnej ciekawych możliwości.